‘De drank was altijd sterker dan ik, tot de dag dat ik het eerste glas liet staan.‘
Cliëntverhalen
Cliëntverhalen: intieme portretten waarin dappere mensen persoonlijke ervaringen delen.
Er is geen betere manier dan via persoonlijke verhalen om de impact van gebeurtenissen of ervaringen duidelijk te maken aan een breed publiek.
Van beleidsmakers, subsidieverstrekkers tot aan de bakker op de hoek, iedereen kan zich een beeld vormen van de mensen die vertellen én wat het werk van de organisatie inhoudt.
Het maakt cijfers persoonlijk, relativeert (voor)oordelen en draagt bij aan de kwaliteit van het werk.
De verhalen kunnen worden gepubliceerd op websites, op sociale media en in magazines.
Maar ze kunnen ook een prima basis zijn voor een tentoonstelling.
Hoe ga ik te werk?
We bespreken als eerste alle praktische informatie: om hoeveel verhalen gaat het, wat is het doel, het tijdspad, het budget en wie benadert de cliënt met het interviewverzoek.
Als dat vastligt ga ik in gesprek met de client. Ook hier komen eerst de praktische zaken aan bod: het doel van het gesprek en hoe en waar het wordt gepubliceerd.
Daarna volgt het échte interview.
Hierna werk ik het verhaal uit, op zo’n manier dat je als lezer wordt meegenomen in de ervaring van de cliënt. Aansluitend kan de cliënt zijn of haar verhaal lezen en eenmalig feedback geven. Eventuele aanpassingen werk ik uit en als dat gedaan is, is het verhaal klaar voor publicatie.
Een kijkje bij de reclassering
Vrouwen
‘Vrouwen, da’s niks, ik begin d’r niet meer aan. Ja, een neukertje natuurlijk, das logisch…’
Hij is groot en Antilliaan, ondanks de bewolking draagt hij een zonnebril.
Hij gaat verder met zijn visie op vrouwen tegen een man naast hem van hetzelfde kaliber.
‘Het zit zo: als een vrouw haar oren laat hangen naar haar moeder, dan ben je uitgespeeld als man.
Arie
Een kilo schouderkarbonades met kruiden én een pakje roomboter heeft hij gestolen. ‘Ik moest toch eten’ is zijn verweer.
Een tengere, pezige man, met donker, glad achterovergekamd haar. Zijn huid is gelooid als een oude leren tas en hangt slap langs zijn uitstekende jukbeenderen. Zijn ogen liggen diep in hun kassen en kijken donker de wereld in.
Een eigenzinnige man
Hij geeft me zó’n harde hand dat ik een uur later mijn ring nóg in de vinger voel waar ik hem niet draag.
Zijn uitstraling heeft een vergelijkbare hardheid; een hoekig gezicht met staalgrijze ogen erin.
Kaarsrecht zit hij voor me, zijn getatoeëerde handen liggen plat op tafel en hij kijkt me aan zonder dat ik welke emotie dan ook aan hem af kan lezen.