De vergeetplank

‘Ik word helemaal gek’, zei ze. Ik snap het wel, want een nieuwe woning is leuk maar het brengt een heleboel geregel, onrust en stress met zich mee. Een handtekening onder het contract is één ding maar dan begint het pas. De eerste vraag is wat er mee gaat naar de nieuwe woning.
‘Hoeveel spullen heeft een mens, niet normaal toch?’ zucht ze.
Tot de opleverdatum is er nog tijd genoeg dus ik stel voor dat we kast voor kast doorgaan en de inhoud selecteren op ‘weg of blijven’.
De kasten zijn diep en vol en ik hoor haar met grote regelmaat zeggen: ‘Oh ja, dat had ik ook nog.’
Een goeie vraag is waarom je ze bent vergeten en vraag twee wat er mee moet gebeuren.
Het woord ‘zonde’ hoor ik vaak bij spullen die eindigen op de vergeetplank. Zonde om weg te doen want ze waren duur. Maar wat bewaren dan helpt? Een miskoop is een miskoop of hij nou duur of goedkoop was en dat voel je tot de financiële pijn is weggeëbd en je je schouders er over ophaalt.
Of iets past niet (meer) maar vanuit een gevoel van ‘je weet maar nooit’ verdwijnt het achterin de kast. Maar ‘je weet maar nooit’ komt nooit, dingen gaan niet vanzelf lekker zitten en er is zo’n grote omloopsnelheid in kleding dat je als je afvalt of aankomt gewoon iets nieuws gaat kopen.
‘Maar dat is een kadootje van die of die.’
‘Vind je het mooi dan?’
‘Nee.’  
Mensen zijn bang dat ze iemand voor het hoofd stoten als je hun kadootje niks vindt. Die kadootjes gaan ook op de plank bij de verzameling spullen die je niet gebruikt of zelfs niet wilt zien. Het is beter om tegen mensen te zeggen dat je liever zelf je spullen koopt, je laat je tenslotte ook niet aankleden door iemand anders, smaak is zo persoonlijk.
Soms liggen er ook spullen van ouders, al dan niet uit een erfenis, achterin de kast omdat je het toch niet kunt maken om ze weg te doen. Maar hun spullen kleurden hún leven en alleen als je er een mooie herinnering bij hebt is het leuk om te bewaren.
Wat je bewaart moet je gebruiken, neerzetten of dragen is mijn motto. Anders is of wordt het ballast. Het is heel fijn om alleen datgene in je huis of in je leven te hebben wat je echt wilt hebben, waar je blij van wordt.
En met spullen is het zo dat hoe lang ze ook op een vergeetplank liggen, ze uiteindelijk toch worden weggedaan of weggegeven.
‘Kijk nou hoeveel er uit die kasten komt wat ik niet nodig heb!’
Ze is verbaasd maar het voelt goed, al vindt ze het hier en daar lastig. Maar samen werken we alles door tot er letterlijk ruimte ontstaat.

Hulp nodig bij het uitzoeken? Ik help je graag!

Laat een reactie achter

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *

Scroll naar boven