Ervaringen zijn er om te delen

In de jaren ’80 had je campagnes die moesten bijdragen aan acceptatie van allochtonen door autochtonen, dat waren de begrippen toen.
Eigenlijk is er dus niets nieuws onder de zon, de toon is alleen veel luider en ongeremder en we hebben politici die normen en waarden uit eigen belang laten vervagen. Daar wordt de samenleving niet beter van. Zelf voel ik me weleens overvoerd door al die negatieve berichtgeving. Veel zaken liggen dusdanig te ver buiten mijn macht, om ook maar het kleinste deeltje van een oplossing te zijn.
Wat ik wel kan is schrijven, persoonlijke verhalen vastleggen. Op wereldschaal gemeten, kleine vertellingen, over iemands geschiedenis, zijn of haar ontwikkeling, karakter, herkomst. Op persoonlijke niveau gemeten van grote waarde.
Ik denk nog steeds dat het delen van persoonlijke verhalen kan helpen om meningen te verzachten. Dat is net zo onveranderlijk als de onverdraagzaamheid.
Als je je kunt herkennen in een ander, er even contact is, is er een wereld gewonnen.
Met de uitwerking van een steen in de vijver.
Ik heb niet de illusie dat ik de onverdraagzame wind die waait kan keren. Maar misschien kan ik, door(ervarings)verhalen vast te leggen en te delen de toon zo hier en daar milder maken.

Ik initieer en organiseer verhalenprojecten rond oral history en levensverhalen van nu. Verhalen van ‘gewone’ mensen over liefde, vergankelijkheid en het menselijk tekort — in al hun vormen.— vastgelegd op een manier die raakt en verbindt. Wil je iets doen met herinneringen, familieverhalen of verhalen vastleggen van een buurt of organisatie? Neem gerust contact op. Ik denk vrijblijvend met je mee!