Oral history
Persoonlijke verhalen brengen geschiedenis tot leven. Als je iets hoort over de woningnood na de oorlog en dat mensen moesten inwonen, denk je: ‘oh’. Maar als een destijds jonge, net getrouwde vrouw vertelt dat hun bed en dat van haar schoonmoeder slechts werd gescheiden door een dun wandje; en dat die schoonmoeder al op de muur bonkte als ze zelfs maar fluisterde met haar man, dan griezelen we allemaal. We zíen het voor ons. En als je dan meer verhalen verzamelt over die tijd dan krijg je een beeld hoe mensen leefden of waar ze mee worstelden. Oral history geeft grote thema’s een menselijke maat.
Projectvoorbeeld
Een van mijn projecten, ‘Wil je met me lopen?’, richt zich op ouderen die verhalen delen over hun verkeringstijd. Naast een mooi stukje geschiedenis is het ook leuk dat de verhalen voor iedereen herkenbaar zijn omdat liefde universeel is.
Oral history projecten worden (meestal) gefinancierd met subsidies en/of fondsen. Als de opdracht geaccordeerd is ga ik aan de slag met het werven van deelnemers. Al naar gelang het onderwerp of de opdracht kijk ik waar de deelnemers te vinden zijn.
Deelnemers krijgen een kennismakingsgesprek waarin ik uitleg welke vragen aan bod komen, hoe lang het interview duurt, hoe en waar het wordt gepubliceerd en ik vraag toestemming voor publicatie. Als alles helder is maken we een afspraak voor het interview.
De verzamelde verhalen kunnen op diverse manieren worden gedeeld: via exposities, boeken, of digitale platforms. Deze flexibiliteit maakt het mogelijk om elk project af te stemmen op verschillende doelgroepen.
Dienstverlening
Ik verzorg het volledige traject van het project: van het werven van deelnemers, het afnemen van interviews tot aan verslaglegging, redactie en het verzamelen van beeldmateriaal. Ook zorg ik voor de vormgeving van de uiteindelijke publicatie en/of inrichting van de expositie. Waar nodig werk ik samen met anderen om tot het gewenste eindresultaat te komen.
Oral history is maatwerk. De omvang van het project bepaalt de prijs.
‘Wil je met me lopen? John (94)
‘Ik heb twee keer verkering gehad toen ik jong was, met de eerste een jaar of vier maar dat ging steeds aan en uit. Daar kwam bij dat haar moeder het niks vond want haar dochter kon goed leren en ik was maar banketbakker. Ik heb uiteindelijk de knoop doorgehakt en al haar brieven teruggestuurd. Toen was het klaar.
”Wil je met me lopen?’ Henk (84)
Hendri wist nergens van, die wist niet eens wat een jongen had, alles werd zo stilgehouden in die tijd. We gingen kroelen op de kop van Zuid in ‘de Molukken’, een loods waar Van Gend & Loos vrachtwagens had staan. Daar kwamen zo veel stelletjes.
‘Wil je met me lopen?’ Jopie (91)
‘Ik ben echt op zijn benen gevallen. Ze kwamen goed uit in zijn padvindersuniform met kousen met van die kwastjes…Dat vond ik zo’n mooi gezicht. Bij mij thuis hadden we allemaal van die magere stokken: een paar jongens riepen me eens na: “Er hangt een draad uit je rok, oh nee, het zijn je benen.”